Beste Albert Heijn,
Jullie hebben sinds enige tijd een nieuwe reclamecampagne. Met een echte vrouw in de hoofdrol. Zo’n vrouw die als het ware uit het dagelijks leven is gegrepen. De vrouw heet Ilse. En Ilse is supermarktmanager. De opvolger van AH’s legendarische reclameheld Harry Piekema.
Kenden wij Harry Piekema enkel in zijn hoedanigheid als supermarktmanager, Ilse leren wij in de eerste spotjes vooral kennen als moeder die zich dag in dag uit uitslooft voor haar gezin.
Het lijkt er zelfs op dat ze enkel op de werkvloer tot rust komt. Daar, tussen de groente- en vleeswaren, is ze heer en meester. Veel meer dan een beetje rondslenteren en in de gaten houden of iedereen het wel naar de zin heeft, doet ze tot nu toe niet. Maar goed, soms hoeft een goede manager ook niet meer te doen.
Het probleem
Er is alleen behoorlijk veel kritiek gekomen op de manier waarop Albert Heijn Ilse heeft geïntroduceerd. Moest dat nu, zo’n stereotype overijverige moeder die handen te kort komt om alles in goede banen te leiden terwijl haar lapzwans van een man met de elektrische tandenborstel de poes op de kop krabbelt en één keer per week een pizza in de oven gooit om zo zijn enige huishoudelijke taakje tot een goed einde te brengen? Het mag dan wellicht herkenbaar zijn, het is vooral ook heel erg rolbevestigend.
Ik weet wel waar het vandaan komt, dit archetype. Uit marktonderzoek. Heb ik zelf ook wel eens gedaan. Een paar jaar geleden was ik aanwezig bij een aantal focusgroepgesprekken met (aankomende) moeders. De meeste van die moeders waren Ilses: al dan niet part time werkende vrouwen die zich enorm verantwoordelijk voelden voor het geluk van hun gezin en een man hadden die geen fluit uitvoerde. Kwam dit onderwerp ter sprake, dan liepen ze zonder uitzondering leeg en kwamen ze met talloze voorbeelden waaruit bleek dat ze een heel zwaar leven hadden. Nooit waren ze trots op hun prestaties, ze concentreerden zich liever op de fouten die ze hadden gemaakt.
De oplossing
Er viel mij toen iets op: de enige moeders die zonder uitzondering gelukkig waren, waren de lesbische moeders. Die hadden nooit een relatie waarin de taken oneerlijk waren verdeeld. En die voelden zich nooit als enige verantwoordelijk voor het geluk van hun gezin. Die verantwoordelijkheid deelden ze met hun vrouw.
Graag geeft het Ongevraagd Advies Bureau een gratis ongevraagd advies aan jullie, lieve Albert Heijn. En vooral aan Ilse:
Ilse, ga weg bij je vent! Ga naar de plek waar je het gelukkigst ben: verhuis naar je Appie. Bouw een iglo van Pampers in het magazijn. En begin een lesbische affaire. Ik verheug me nu al op een mooie soap. Aarzelende eerste ontmoeting bij de koekjes. Een smekende man bij de kassa. Een kind dat de ene week bij zijn vader, de andere week in de Albert Heijn woont. Stomende zoenscènes bij het vriesvak. En de volgende ochtend samen een beschuitje eten bij de broodafdeling.
Dát is het lekkere van Albert Heijn.
Het Ongevraagd Advies Bureau (OAB) is een niet geregistreerd onderdeel van Meijer & Molovich. Het staat de ongevraagde klanten van het Ongevraagd Advies Bureau vrij om zelf een gevolg te geven aan de ongevraagde adviezen. Voor meer informatie en gevraagde adviezen kun je een mailtje sturen naar Mark Joost Meijer.