We zitten in de aanloop naar het WK in Qatar. Mijn zoon voetbalt zelf en wil dat uiteraard graag volgen. Zijn moeder wil het WK boycotten, omdat ze de semi-slavernij in Qatar niet wilt steunen. Toen zij in een discussie met onze zoon vertelde hoeveel mensen zich letterlijk kapot hebben gewerkt in de hitte, zei hij: “Maar als niemand kijkt, zijn al die mensen voor niets gestorven.”
Ikzelf zit in dubio. Want net als mijn vrouw zou ik eigenlijk aan de FIFA duidelijk willen maken dat ze mogen stikken in hun eigen geldlust. Alleen weet ik dat een boycot van een paar verantwoord denkende wereldburgers FIFA aan de reet zal roesten. Een massale boycot lukt niet. En je zult bovendien altijd zien dat we precies wereldkampioen worden als ik besluit om een WK te boycotten.
Maar ik heb een uitweg gevonden…
Kijk naar Noorwegen
Woensdag jongstleden, toen Nederland tegen Noorwegen speelde, bleek tijdens het elftalfotomomentje dat Noorwegen de gelegenheid had gepakt om als elftal een statement te maken: tegen uitbuiting, voor mensenrechten. ‘Fair play for migrant workers’ stond er op het spandoek dat ze vasthielden.
Het Nederlands elftal hield niets vast. Nederlandse sportbonden zijn maar al te graag van mening dat politiek niet thuishoort op de sportvelden. De KNVB meent dat de discussie over het WK in Qatar van het speelveld naar de bestuurskamer moet. Voetballers moeten zich op voetballen concentreren, niet op randzaken. Alsof die discussie ooit op het speelveld heeft plaatsgevonden. En alsof ik er ook maar een beetje vertrouwen in heb dat die discussie in de bestuurskamer van enig ethisch besef zal getuigen. Gelukkig geven de Scandinavische bonden het goede voorbeeld.
Nu was ik afgelopen woensdag helemaal niet aan het kijken naar #NORNED. Het was dat ik op Twitter een paar tweets van Amnesty International zag langskomen die mij op de actie van de Noren attendeerde. Naast de spelers gaven ook de supporters blijk van hun afkeuring voor de lak aan mensenrechten in Qatar. En terwijl ik de petitie tekende om de FIFA onder druk te zetten de arbeidsomstandigheden in Qatar te verbeteren, kreeg ik een idee.
Voorzetje
In een statement heeft Amnesty verklaard geen voorstander van een boycot te zijn. Ze geloven dat aandacht voor het WK de druk op de overheid kan vergroten om de in 2017 beloofde arbeidshervormingen door te voeren en te handhaven. Het zou kunnen dat de gele handjes waarmee de Noorse supporters zwaaiden van Amnesty Noorwegen kwamen. Zo ja, dan verdient dat navolging: Amnesty zou sporters en supporters uit alle landen kunnen aansporen om aandacht te vragen voor het lot van de arbeidsmigrant in Qatar.
Hoe? Door een knalgele voetbalshirt te ontwikkelen waarop ‘Human rights for migrant workers’ staat te lezen. Op de achterkant het nummer 95, omdat 95% van de populatie in Qatar uit arbeidersmigranten bestaat. Dat shirtje is uiteraard wel vervaardigd door een bedrijf dat z'n uiterste best doet maatschappelijk verantwoord te ondernemen. Misschien kan er ook een knalgeel hemdje met deze tekst worden ontwikkeld, dat Depay, Bergwijn of De Jong dat onder z’n eigen shirt kan aantrekken, zodat iedereen ziet waar ze voor staan als ze hun shirt uittrekken bij het maken van het zoveelste doelpunt. Weet je wat, laten we er ook meteen sjaaltjes bij doen. Hoe meer supporters arbeidsmigranten steunen, hoe beter.
Geel is het nieuwe oranje
Bovendien kunnen wij tegen onze zoon zeggen dat hij naar Qatar 2022 enkel mag kijken als hij dat knalgele shirt draagt. Hij kan het bovendien naar de voetbaltraining gaan dragen. En naar zijn gymlessen. Wie weet kleuren straks hele supportersvakken geel en heeft Amnesty International dat apolitieke voetbalwereldje ineens een geweten geschopt. En dat zonder boycot. Inkoppertje, lijkt mij.
Het Ongevraagd Advies Bureau (OAB) is een niet geregistreerd onderdeel van Meijer & Molovich. Het staat de ongevraagde klanten van het Ongevraagd Advies Bureau vrij om zelf een gevolg te geven aan de ongevraagde adviezen. Voor meer informatie kun je even rondneuzen op onze site of direct contact opnemen met Mark Joost Meijer (06 385 143 39).
Comments